Swingende Nick

Stel je eens voor: Je rijdt in je auto naar je werk. Het is als redelijk laat en de meeste files zijn al opgelost. De snelheidsmeter wijst vrolijk naar de 135 kilometer per uur. Uit je speakers knalt een oude van AC/DC (uiteraard nog met Bon Scott) en net kwam Motorhead nog even voorbij gedenderd. Je bent een jonge man aan het begin van een veelbelovende carriere bij het snelgroeiende en ass kickende (web)software bedrijf ISAAC. De afgelopen maanden waren nogal zwaar, want een tijdje terug is beslist dat jij de Java Swing frontend gaat bouwen op een redekijk complexe JBoss backend. Je hebt nog niet veel ervaring met deze techniek, maar je bent al hard aan het studeren voor je SCJP. Bovendien heb je net de klassiekers "Concurrency in practice", "Thinking in Java" en "Effectice Java" verslonden. Je ademt Java, kan genieten van elegante code en sinds Javapolis 2007 ben je stiekem een beetje verliefd op Fabrizio Giudici (omdat hij zulke mooie swing demo's kan geven). Gisteren heeft je collega Jan Willem de JBoss remoting koppeling over HTTP beschikbaar gesteld, dus je kan niet wachten om die te koppelen. Je wil doorgaan, meer listhandlers schrijven, meer race conditions spotten en vooral kijken of die nieuwe nimbus look and feel wellicht al stabiel is, zodat die trage substance eindelijk kan worden vervangen. Je hebt immers inmiddels meer dan genoeg van al die collega's die telkens melden dat "het er leuk uitziet, maar wel wat traag is.". Tsss, ze zullen hun woorden terugnemen zodra jij klaar bent. "Java is niet traag, kijk maar naar Eclipse. Of nou ja... wellicht is dat niet zo'n goed voorbeeld.", denk je terwijl je bridgestones de paardenkrachten aan het asfalt overdragen.

"Oh fuck! Niet nu! Ik zit in mijn auto op de fucking snelweg, dit is NIET handig!" schiet het door je hoofd, meteen gevolgd door een hoestbui waar de Marlboro man een puntje aan kan zuigen. Je klapt dubbel op je stuur en stuurt je auto zo goed en zo kwaad als het kan naar de kant van de weg. Je hebt het gevoel dat je longen een verblijf buiten je borstkas zoeken. De hoestbui waar je in vastzit, zorgt ervoor dat je maag nog van streek raakt ook. "Toch jammer van dat gebakken ei van vanmorgen", denk je als je ontbijt met een antiperistaltische beweging op dezelfde manier naar buiten komt als waarin het in eerste instantie in je maag terecht is gekomen. Als de hoestbui na een minuut of drie tot bedaren is gekomen en je de restjes ei met melk van je voorruit veegt, besef je eens te meer dat de dokter het toch waarschijnlijk bij het rechte eind had toen hij de diagnose kinkhoest stelde. Je baas Mark had dan wel gelijk toen hij zei dat het "Wel redelijk rock 'n' roll, is, als je 's ochtends in je auto de boel onderkotst", maar jij geeft dan toch zelf de voorkeur aan grote hoeveelheden bier als reden in plaats van een allesverzengende kinkhoest aanval.

"Dus nu is hij aan het rondzwerven en zullen we hem moeten vervangen.", zegt de arts met zijn typische ""kijk eens hoe ik met je meevoel" artsenstem. "Waarschijnlijk is het gebeurd tijdens een van uw hoestaanvallen.", vervolgt hij zijn verhaal. Het metalen plaatje dat enkele jaren geleden in je lies is bevestigd om de liesbreuk te fiksen, is inderdaad losgeschoten en nu moet je dus onder het mes om hem opnieuw te laten bevestigen. Het zit je niet mee. Eerst kinkhoest, dan wordt je huis leeggeplunderd door een inbreker, een sterfgeval in je naaste familie en nu ook nog eens opnieuw een liesbreuk. Je kan je nog goed herinneren dat de eerste drie weken na je vorige liesbreuk operatie geen pretje waren. Verdomme! En net nu het zo lekker ging met het ontwikkelen van de swingclient. De koppeling werkt nu als een tierelier. De CLP engine begint ook vorm te krijgen en we zijn zo dicht bij ons doel. Java code schrijven is toch wel wel veel leuker dan twee weken plat te moeten liggen. Hopelijk gaat het dit keer minder pijn doen dan de vorige keer.

Helse pijnen, al twee weken. Je kan amper lopen en langer dan een half uurtje zitten kan je wel vergeten. De operatie is dan wel goed verlopen, maar je verdenkt je chirurg er wel van een roestend tweedehands plaatje met weerhaken te hebben bevestigd. De vrolijke tijden waarin je de zelfgeschreven imageviewer aan de swing applicatie toevoegde lijken ver weg. Ah ja, die imageviewer die je laatst nog op java.net hebt gezet en een heuse reactie kreeg van Fabrizio. Je glimlacht als je denkt aan je java.net gebruikersnam: cuswatesl, ze zouden eens moeten weten waar dat voor staat. Auw! Het glimlachen was overgegaan in een grinnik, maar daar je is lies toch nog echt niet aan toe. "Hoe zou het nu gaan op het werk?", vraag je je af, meteen gevolgd door vrolijk bellen van de deurbel. Mark, je baas staat daar, met een heus cadeau van al je collega's van ISAAC. En helemaal in ISAAC stijl is het geen bos bloemen, of een lullig fruitmandje, maar een heuse VLEESMAND. Kijk, daar knapt een jonge rockgod van op: worsten en varkenslappen. Fuck de pijn! Het leven is goed!